Okul ve Meslek Anıları (2)

Halit KARABULUT     

                                                                                  Emekli Emniyet Müdürü

1.ANI

Yıl, 1959, Mevsim ilkbahar, Polis Koleji birinci sınıfındayız. Okul idaresi, bizleri piknik türünden bir geziye götürdü. Gezi yerimiz ise; Atatürk Orman Çiftliği, Hayvanat Bahçesi’nin arkasındaki yeşil alan. Başımızda bazı idarecilerle birlikte bir de disiplini ile ün yapmış olan sınıf Komiserimiz Sedat Çağlar bulunmaktaydı. Okul idaresinin bizler için yaptırılmış olduğu paketler içindeki kumanyalar her birimize dağıtıldı. Onları daha sonra açıp zaman içerisinde yiyerek bitirdik. Akşam saatine kadar orada çeşitli eğlence ve oyunlarla vakit geçirdik. Bizi getiren otobüsümüzün geldiğini görüp, dönüş saatimizin yakınlaştığını anladık. 

Disiplinli davranışları ile ün salmış olan sınıf komiserimiz Sedat Çağlar, pek haklı olarak piknik alanında, yediklerimizden arta kalan çöpleri toplatmak üzere bizleri saf halinde sıraya dizdi ve arkasından komutunu verdi.

“Mıntıka temizliği yapılacak! Başla”

Bizler, yediklerimizden arta kalan kağıt, peçete ve benzeri cisimleri toparlayıp, çöp bidonuna götürme hazırlıklarına başladık. Ancak; aramızda çok muzır bir arkadaşımız vardı. Erkan Konuralp idi. Onunla bulunmuş olduğu sıraya rast gelen, daha önceden ölmüş büyük baş hayvan leşinden arta kalan ve derisi bile kargalar tarafından yenilmiş olan kocaman bir kuru kafayı boynuzlarından tutarak havaya kaldırıp, Komisere hitaben;

“Komiserim, bunu da alacak mıyız?”

Komiserimizin Erkan’a cevabı ise;

“Erkan! Onu biz mi yedik.” Diye olmuştu.

2. ANI

1990 yılında yine Erzurum Emniyet Müdürü olarak görev yapmaktayım. Kış mevsimi yaşıyoruz. Her tarafta kar ve soğuk hüküm sürüyor. Güncel konu olması nedeniyle taksicilik ve dolmuşçuluk yapan şoför esnafı ile trafik görevlilerini polis Evi’nde bir araya getirip, karşılıklı sorun ve beklentileri görüşmeye başladık. Söz sırası gelen herkes görüş ve fikirlerini iletiyordu. Aralarında Erzurum Şoförler Derneği eski başkanı Kemal (….?….) Bey söz alarak konuşmaya başladı.      

“Sayın Müdürüm! Gördüğümüz gibi memleketimiz kar, kış, kıyamet ve zelzele bölgesindedir. Hayat şartları çok zor geçiyor. Bir çok araç, sefere bile çıkamıyor. Çıkan araç sürücüsü ise, bazen siftah yapamadan geri dönüyor. Böyle soğuk havalarda, durakta bekleyen bir yolcuyu, aracına alan sürücüye, istiap haddinden fazla yolcu aldın diye, trafik ekipleri ceza yazıyor. Buda çok kırıcı ve üzücü oluyor.      

Sayın Müdürüm! Baştan da anlattığım gibi, yöremiz yüksek rakımlı, soğuk ve bol kar yağışlı bir yöredir. Buraya gelen motor bile çalışmıyor, yeniden ayar istiyor, ayar.

            Ne olur! Siz de, yöremizin hava şartlarına göre ilimize gelen memurlarınızı ayar edin ayar.

            Diye, salonu kahkahaya boğan espirili bir şekilde her görevliye bir mesaj vermiş oldu.