Hepsi Oradaydı

Sevgili arkadaşlarım okuyup yetişmelerine yardımcı olduğum gençlerden İlhan Doğuç 10 Nisan Polis Günü dolayısıyla yazıp bana gönderdiği şiiri sizlerle paylaşmak istedim.

            Sevgi ve Saygılarımla

                                                                                              Hasan YÜCESAN

                                                                                          1.Sınıf Emniyet Müdürü

Düşümde bir polis gördüm.

Karanlıklar içinde;

Bir ay gibi parlıyordu yüzü.

İnsanı ürperten bir sokakta,

İnsanlık için güven dağıtıyordu.

Yeryüzünü ve gökyüzünü aydınlatın.

Sanki bir deniz feneriydi o..

İyi ki buradasın,

İyi ki yanımızdasın diyordu herkes.

Düşümde bir Polis gördüm.

Bir katilin peşindeydi.

“Beyoğlu Kasabı” lakaplı bir caniydi kaçan..

Son bir yılda tam on kişiyi boğazlamıştı.

Bir savaş alanı gibiydi cadde…

Herkes “Polis!Polis!” diye bağırıyordu.

Kim bu şahıs diye sordum kendi kendime?

Kim bir katili kovalardı, kim ama kim?

Düşümde bir polis gördüm.

Miting alanlarında bir duvardı.

Halk konserlerinde bir kalkan..

Ve futbol maçlarında her ikisi birden..

Futbolcular ve hakemler,

Tünele girerken, gökten yağan.

Bozuk paralar, pet şişeler

Onu etkilemezdi.

Ya da bazıları öyle zannediyordu.

Canını dişine takan.

Vefalı bir dost edasıyla.

Her hafta yeniden yaşıyordu tüm bunları…

Hem de hiçbir şey olmamışçasına..

Düşümde bir polis gördüm.

Trafiğin arapsaçı olduğu bir anda,

Yolun akması için çabalıyordu,

Ama herkes ona bağırıyordu.

Yenilen takımın hakemi suçladığı gibi.

Yenilen insanlarda onu suçluyordu.

Ne yolları yetersiz yaptırandı o,

Nede yolların,

Artık taşımasının imkansız olduğu,

Taşıtları hızla üretendi…

Herkes hep onu suçluyordu.

Kırmızıda geçenler, hatalı yere park edenler,

Bu cezayı yazmaya hakkınız yok,

Diyorlar ve ekliyorlardı.

Sen benim kim olduğumu biliyor musun?

Düşümde bir polis gördüm.

Botunu en son 20 saat önce çıkarmış,

Ve de otuz saattir hiç uyumamıştı.

İnsanların canı, ırzı ve malı uğruna,

Canını koyuyordu ortaya…

Düşümde bir polis gördüm.

Her gün ölümle savaşıyordu.

7 gün 24 saat elinde,

Bir el bombası taşıyordu,

Pimini zamının çekmesini beklediği..

Ama o bütün bunlara aldırmadan

Vatan-görev-ölüm üçgeninde,

İnsanlık için, barış için,

Yoluna devam ediyordu.

Düşümde bir polis gördüm.

Ay yıldızlı bayrağa sarılı;

Bir tabuttaydı o..

Arkadaşlarının gözyaşları eşliğinde,

Son yolculuğuna uğurlanıyordu.

Herkes yüreğinden bir parça koymuş gibi,

Hüzünlüydü.. Acı içindeydi.

Kimsenin ağzını bıçak açmıyordu.

İşte o anda şehit polisin,

İlkokula giden küçük kızı,

Ağlayarak haykırdı.

Baba!Vatan!

Baba!Vatan!

Baba!Vatan!

Vatan senin uğruna babam feda olsun.

Düşümde bir polis gördüm.

Polis sirenlerinin;

Tüm şehrin kulaklarını çınlattığı bir anda,

Uyanıverdim.

Saat dokuza geliyordu.

Seslerin nedenini düşünürken,

Birden aklıma geldi.

Bugün 10 Nisan Polis Günü’ydü.

Hemen dışarı çıkıp,

Geçit törenini izlemeye başladım.

Düşümdeki deniz fenerini,

Vefalı dostu arıyordu gözlerim.

Gelip geçenlere meraklı gözlerle,

Heyecanla bakıyordum.

Ve işte o anda düşümde bir değil,

Binlerce polis gördüğümü anladım.

Çünkü,

Hepsi ordaydı!

Hepsi ordaydı!

                                   İlhan DOĞUÇ