Trafikte O An

Kulakları sağır eden fren sesi, şiddetli bir çarpma ve sonrasında devrilen, sağa sola savrulan, takla atan, araçlar.  Kırılan, parçalanan, cam ve metal sesleri.

Ve yürekleri kurşun gibi parçalayan çığlıklar birbirine karışır geriye kalan enkazın arasından. Günün herhangi bir vaktinde, çaresizce olan biteni seyreden gözlerden düşer damlalar, bilmediği, tanımadığı insanların acısına, yaşadıklarına ortak olmak ister herkes akıttığı gözyaşıyla.

Oysa birkaç dakika öncesinde, ne kadar da sevinçli ve ne kadar da mutlu ve umutludur insanlar. Gidecekleri yerlerde kendilerini özlemle bekleyen, sevdikleri, dostları ve kardeşleri vardır. Anne ya da babaları vardır heyecanla yollarını gözleyen, coşkuyla kucaklamak için yavrularını.

Her birinin, kim bilir ne kadar da içlerini yakan hasretleri, kurdukları ne kadarda çok hayalleri vardır.

Ve bir toz bulutunun içinde, demir yığınlarının arasında yitirilen canlar için, yürekleri kavuran feryatlara kim dayanabilir. Yılların çabaları, dökülen alın teri, ziyan olup gitmiştir o an.

Ailelerin, yıllarca verdiği emekler, kurulan dostluklar, arkadaşlıklar, sevgiler ve kısacası bir ömür bitmiştir, tükenmiştir. Gözü yaşlı anneler vardır geride, ağlayan sevgililer vardır yürekleri dağlanan, kardeşine doyamayan ablalar, ağabeyler vardır.

Olan biteni anlamaya çalışan duygularla, kalabalığa bakan, onlar gibi ağlayan çocuklar vardır kucaklarda, gözyaşlarıyla ıslanan. İşte o an, son pişmanlıklar vardır. İşte o an, keşkeler vardır değiştirebilmek için zamanı.

Siren sesleri duyulur, yaralıları, uçarcasına götürmek için kulakları sağır eden bir gürültü ile.

Hatalısı da, hatasızı da aynı acıyı çeker, aynı renk kanı döker toprağa, ırk, din, dil gözetmeksizin hissedilen acı ortak paydadır.

Hepsi aynı havayla can bulur. Hepsi, son bir kez daha, nefes almak ister, son bir soluk.

Olmasını hiç istemeyeceği bu anı yaşamamak için, hiçbir şey yapamaz mı insan çok mu çaresiz kalır, olup bitene çok mu zor kurallara uymak, insan hayatına saygı duymak? Daha az hız yapmak, üstünlüğü olana yol vermek, onların haklarına saygı duymak, gerekirse birkaç dakika fazla bekleyerek geçişlerine olanak sağlamak.

Evet, yapabiliriz istersek. Başarabiliriz…

Her sabah evimizden, sevgi dolu bir yürekle çıkıp, yola koyulabilir, karşılaştığımız ilk sürücüye gülümseyerek yol verebilir, ilk yaya geçidinde durup, bekleyenlere,”Haydi geçin!” diye bir göz kırpabiliriz.

Değer verirsek insanımıza, saygı duyarsak kurallara ve kulak verirsek vicdanımıza, trafik terörünü önleyebiliriz.

Evet, evet bizler bunu yapabiliriz.

Trafik kazaları, ülkemizin en önemli ve en acil sorunlarından birisi olarak yıkıcı ve can alıcı özelliği ve korkutan yüzüyle devasa bir dağ gibi karşımızda durmaktadır. Trafik kazaları nadide bir çiçek gibi büyüttüğümüz en değerli mücevherler gibi koruduğumuz yavrularımızın ve her yaşta insanlarımızın canını almakta ya da sakat bırakarak mutlu yaşamlarının üstüne bir felaket bulutu gibi çökmektedir.

Trafik kazaları yüzünden her yıl olay yerlerinde 4.000’e yakın insanımızın olay hayatını kaybettiği yetmezmiş gibi hastanelerde veya evlerinde tedavileri sürerken ölenlerin de eklenmesiyle yılda 10.000’e yakın insanımızın hayatına mal olmaktadır. Yine orta ölçekli bir il nüfusuna yakın yılda 200.000 civarındaki insanımızın yaralanmasına ve sakat kalmasına neden olmaktadır.

Toplumsal duyarlılığımız ve algımız yüzeysel kalmakta ve sorunun ulaştığı boyutu fark edememekteyiz. Ailede başlayan ve okul öncesi devam eden eğitim sürecinden itibaren üniversiteyi bitirinceye kadar devam eden eğitim yaşamında trafik eğitimine gerektiği kadar değer ve önem vermememiz ömür boyu içinde yaşadığımız trafik olgusunun birey ve toplumsal olarak istenilen ölçüde algılayamadığımızın bir göstergesidir.

Güzel Türkiye’miz de insanlarımızın huzur, güven ve mutluluk içerisinde yaşamaları için herkesin birbirinin hak ve özgürlüklerine saygı duyduğu, yasalara ve toplumsal kurallara uymanın en kutsal yurttaşlık ödevlerinden biri olduğu herkes tarafından kabul edilerek yaşam boyu içselleştirilmesi başlıca dileğimdir.

Trafik kazalarının can ve mal kaybına yol açmadığı herkesin trafik kurallarına uyduğu ve mutlu yaşadığı bir Türkiye’de olmak dileğiyle…